remaja yeuh !!!!!

Remaja yeuh !!!
Ngeunah pisan boga baturan ti leuleutik mah. Kamana –mana tara dipisahkeun, kamana-mana duaan wae. Nepi kaakhirna janten kabogoh. Aduh ……..! sok araraneh, bener pisan lagu zigas nu sahabat janten cinta the aya di kahirupan kuring.namina teh Jessica, sebutanna teh Jejes. Mulai bobogohanna ti kelas dua SMP. Aduh dasar nasib, karek ge bobogohan genep bulan, maeha kudu pindah samentawis ka Amerika sa taun kirang, siga sinetron rasa hirup teh. Sadinten….dua dinten….tilu dinten, lila pisan geuing sataun teh.
Ku sabab stress gadagoan si Jejes teu balik-balik, kuringjanten kababawa goring ku rerencangan. Ti mulai udud, gelut, mabal sakola, eupi ka hamper asup ka salah sahiji geng di Bandung. Lima bulan kaliwat, rakana Jejes nu namina John uih ka Badung tiheula
“naha uih tiheula kang ?” urang naros. Si John ngajawab “teu betah diditu mah, kurig hoyong sakola di Bandung wae !” “teras si Jejes kumaha ?” kuring panasaran “asalna hoyong uih bareng jeung kuring, tapi teu kenging ku pun Bapa.” ceuk John
Aduh langsung handeueul kuring didinya. Si John tiba-tiba naros “anjeun naha asa beda ayeuna mah, jadi sareungit udud kieu ?” “duka ieu teh ! asa rada stress kuring ayeuna mah !” tembal kuring “sami kuring oge, kuring hoyong manggihan kabogoh di Bogor, si Elis.” “naha teu dipanggihan ka Bogor ?” kuring naros “teu aya rerencagan keur kaditu. Anjeun tiasa ngabaturan kaditu ?”John nawaran “tiasa wae kuring mah, dinten sabtu kumaha ?” “hayu !” tembal john
Pas dinten sabtu kuring mabal sakola, langsung indit ka bumina Jejes di deukeut Pusda’i. diditu kang John tos siap bade ngaluarkeun mobil, tapi angkata mah sekitar tabuh salapan. Tos kitu kuring duaan langsung idit ka bogor, teu hilap meser oleh-oleh khas Bandung di jalan. Pas keur di jalan kuring naros ka kang John. “kang ! di Bogor bade nanaonan ?” “bade meupeuskeun endogna si Elis !!!!” kag john gajawabna bari seuri kuring reuwas “akang mabok ? karunya manehna karek kelas tilu SMP” “eta mah kumaha engke …..”
Lila kuring debat sareng kang John, akhirna neupi oge ka tempat nu di tuju. Sugan teh di daerah kotana, pek teh siga di pakampugan caket kebon teh.. “mana bumina Elis ?” kurig naros “itu bumina nu hareupna aya saung cat hejo.” Kang john sabari nenjokeun tempat nu di maksud Kuring langsung leumpang ka arah bumi nu di maksad. Di hareupeun bumi aya dua awewe geulis, umurna mah kirang langkug sabaya jeug kuring. “keualkeun jat, ieu Elis sareng Rini.” Kang John ngeunalkeun “adi-lanceuk ieu teh ?” kurig naros “ah sanes ! ieu mah rerencangan” tembal Elis “santai we atuh jat, da didieu mah si Elis tinggal nyalira. Lamun si Rini mah bumina ka luhur deui” kang John ngajeulaskeun.
Tos kitu kang john sareng Elis asup ka bumi, sedegkeu kuring sareng Rini gobrol di saung hareupeun bumi. ujug-ujug si Rini naros “akang teh ti Bandung ? capeuk sigana ka dieu teh ? bade ku Rini di pencetan ?” “teu kedah Rin, isin kuring mah !” “ah wios kang, Rini mah tos biasa.” Rini ngajawab “antosan sakeudap atuh ! kuring bade nyandak oleh-oleh heula nu bieu di bawa ka bumina Elis” “mangga kang, tog lami teuig. Karunya akang sigana cararape kitu !”
Kuring langsung nyandak oleh-oleh nu di bumina si Elis. Teu sengaja kuring ngadangukeun kang John sareng Elis ngobrol “Lis, hayu atuh kuring tos teu tahan. Piraku kuring di anggur kieu jauh-jauh ti Bandung teh ?”kang john maksa “alim ah Elis mah, sieun kapanggih ku pun Ibu…..” “eta mah kumaha engke, engke ku akang di tanggung sagalana” “alim pokokna mah Elis mah” “artina Elis tos teu bogoh deui ka John ieu teh ?” “sanes kitu kang tapi……….” Kang John langsung kaluar ti bumi, teras gajak balik ka kuring . teu lila Elis langsung ngudag ti tukang “kang John……..( Elis ngagorowok ) ayeuna mah Elis pasrah rek dianaonkeun oge asal akang teu uih ka Bandung” Teu mikir pajang, kang John langsung nyampeurkeun Elis “tah kitu atuh Lis ! mun titatadi, akang moal adat-adatan siga kieu” kang John sareng Elis langsung ka bumi teras ngoncian panto. Kuring langsung nyampeurkeun deui si Rini nu olohok ningali kajadian nu tadi “kunaon tadi Elis teh ? pasrah naon maksudna ?” Rini panasaran “eta rek ngalakukkeun hubungan jalmi nu geus dewasa”kuring ngajelaskeun “nyeri teu kikituan teh kang ?” Rini leuwih panasaran kuring lieur rek ngajawab naon. Tapi akhirna ngajawab “entong Rin, nyeuri kikituan mah siga di suntik” “ah ari kitu mah Rini alim kikituan mah, baheula ge Rini ngarasaan di suntik nyeuri pisan” Aya meureun tilu jam mah kang John karek kaluar ti bumi Elis. Teras langsung ngajak uih ka Bandung.
Bulan salajeungna kuring duaan indit deui ka Bogor siga biasana. Saneupina diditu kang John langsung ka Bumina Elis, kuring biasa ngobrol sareng Rini deui. Teu lila kag John kaluar sabari adat-adatan “awewe teu baleg maneh mah Lis, ngalakukeun jeung saha wae kikituan salain jeung urang ?” sabari ceurik Elis ngajawab “hampura atuh akang, kuring pas ditinggalkeun teh asa hayang deudeuian” “tos ayeuna mah putus we” kang John sabari lumpat ka mobil “si John mah kitu hayang ngeunahna hungkul kadieu teh, teu daek tanggung jawab” Rini nyeletuk “sanes kitu, da kumaha deui atuh. Punteun pisan Rin” kuring nuturkeun kang John naek ka mobil teras uih ka Bandung. Di jero mobil kang John ngagorowok tarik “awewe mah mun geus kanoda sakali pasti hayang deudeuian….”
Lima bulan kaliwat. Dinten nu di antos tiba, waktosna Jejes uih ka Bandung. Kuring sareng kang John nyiapkeun acara keur nyambut Jejes sareng Ibu-Bapana. Keur sibuk nyiapkeun kejutan, Elis SMS kang John, ceunah Elis rek dateng ka Bandung menta pertanggung jawaban. “aduh jat kumaha yeuh ? kuring nembe kelas 3 SMA ?” kang John liur kudu kumaha “kuring teu bias mantuan nanaon, kusabab kang John teu daek ngadangukeun nasihat ti jati” Kang John langsung ngabales SMS ti Elis nu eusina “sok mun hoyong meunang pertanggung jawaban ti kuring anjeun kudu tiasa dating ka Bandung isuk, kagok jeos urang ramekeun kluarga besar kuring”. “Jat, anjeun isuk tiasanya janten saksi mun si Elis mawa kolotna ? kuring bade tanggung jawab nyaan……” “oh siap kang !!! soalna kuring ge aya diditu” pasrah kuring didinya Isuk na keluarga Elis dateng tiheula ka bumina Jejes, langsung adat-adatan. Teu lila kolotna kang John dateng sareng Jejes, can ge istirahat bapana kang John langsung debat sareng kolotna Elis. Hasilna kang John teh ditunangkeun sareng Elis. Kuring akhirna ngalanjutkeun hubungan sareng Jejes, tapi kudu eureun di teungah jalan. Kusabab Jejes kudu pindah ka Jakarta keur ngaleungitkeun aib nu dijieun ku kang John